Samenvatting HUG 11

Vandaag lopen we de etappe met de hoogste hug van alle wandelingen: de Amerongseberg. We komen verder over nog vier andere bergen en langs eentje die op privéterrein ligt. Wat verder bijzonder is aan deze etappe is dat we langs twee uitzichtpunten komen aan de beide kanten van de kam van de Heuvelrug. Op een heldere dag kun je daarom zowel over de Betuwe uitkijken als naar het noorden richting Amersfoort.
De wandeling begint in Amerongen en hier kun je komen met de bus vanuit Rhenen, Veenendaal of Driebergen/Utrecht. Bij deze plaatsen kun je van de trein op de bus overstappen. Zelf ga ik meestal met de auto en die zet ik bij het eindpunt in Elst en neem dan de bus terug naar Amerongen.
We starten bij de bushalte Amerongseberg en gaan De Kieviet in. Deze weg begint meteen al te stijgen. Na 300 meter komen we in het bos en we lopen een klein stukje over een fietspad. We gaan aan de buitenkant van het dorp verder omhoog tot we bij de Bergweg zijn. Dit is een smalle drukke weg, waar door auto’s hard gereden wordt, dus hier goed aan de (linker) kant blijven. Op de hoek staat een verbouwde tabaksschuur en wat verder op zien we er nog een paar. Na iets meer dan een kilometer ligt  links van de weg de Hazenberg van 53 meter. Er staat een oud huis op, dat particulier eigendom is en we kunnen dus niet over het topje lopen. We dalen een beetje af en kunnen bij het hek van het huis De Keienberg het bos in. We zijn nu verder van de auto’s verlost. Het is dan een beetje zoeken om het pad te vinden dat ons over de Freulesberg (64 meter) voert. We lopen wat naar beneden en na een kleine kilometer zijn we bij een oude leemkuil. Daar lopen we omheen en gaan dan rechtstreeks op ons hoofddoel af de Amerongseberg, die 70 meter boven NAP ligt. Dit is het hoogste punt van de Heuvelrug en dus van al onze HUG wandelingen. Maar verwacht geen groot gedoe: er staat alleen een zuil met wat uitleg en er is geen uitzicht. We lopen slingerend naar beneden en dalen af tot 33 meter om het dalletje weer uit te klimmen voor ons eerste uitzichtpunt. Bij helder weer kun je de brug en de kerktoren van Zaltbommel zien. We lopen een stukje terug en komen via een ander dalletje bij de “Eenzame Eik”. Dit is het middelpunt van De Manege, een laan die rond loopt met acht paden als de spaken van een wiel. Op het hoogteprofiel lijkt dit punt een aparte berg te zijn, maar het gaat om een uitloper van de Amerongseberg; we noemen dit een aansnijding.  Vervolgens gaat het echt steil naar beneden en we komen door de “poort van Elst”, een groot smeltwaterdal. Ons pad gaat dan weer omhoog en we zijn bij de Galgenberg (46 meter). Hier staat een oude grenspaal. We lopen dan verder door het bos en komen op een wat grotere laan, die we ongeveer 500 meter volgen. Dan goed opletten, want anders mis je het kleine paadje, dat over de Elsterberg (63 meter) gaat. Als we bij een kruising aankomen, gaan we een stukje rechtsaf om van het uitzicht naar het noorden te genieten. Vervolgens lopen we terug en dan naar beneden waar het Egelmeer ligt. De hoogte is nu nog maar 9 meter. We lopen langs het meer, de heide en even later zijn we weer in de dichte bossen van het landgoed Prattenburg. Hier wordt de Prattenburgseberg bestegen en spoedig zijn we weer boven de 50 meter. Dit is eigenlijk meer een plateau dan een losstaande berg. We komen langs een oorlogsmonument en iets verder bij de Solkuil, een deel van een smeltwaterdal.  We zijn nu vlak bij de Eikelkampseberg (51 meter), die wat los staat van het plateau. Dit is de laatste hug van vandaag, maar we komen nog wel langs een uitzichtpunt, waar je over een heideveldje kunt uitkijken. Het pad loopt dan verder naar beneden en na anderhalve kilometer zijn we bij het eindpunt: de bushalte Fransenweg. De bussen hiervandaan gaan richting Utrecht of Veenendaal. Wil je richting Rhenen reizen dan moet je iets verder doorlopen tot de Veenendaalsestraatweg voor de bushalte die kant op. Dit is het einde van deze afwisselende etappe.