Samenvatting

​

We beginnen waar we de vorige wandeling zijn geëindigd op Station Baarn. Als je met de auto komt, kan je die parkeren op de P+R parkeerplaats. We lopen naar de westzijde, dus niet naar de kant van het dorp. Excuses: ik moet stad zeggen, want je gelooft het of niet maar Baarn heeft stadsrechten. Snel duiken we het Baarnsebos in en komen langs de Grote Kom met een vijver in het midden. Vervolgens volgen we verschillende bospaden en steken de drukke weg over om in het Paardenbos te komen. Hier gaan we bijna ongemerkt over een kleine verhoging, die eigenlijk geen naam mag hebben. We steken de weg over en zijn in het Roosterbos met een plateau van 14 m. Wij volgen nog wat bospaden en zijn dan bij de voetgangersbrug over de spoorlijn. We blijven nog even in het bos en komen wat later in een oudere villawijk met een langwerpige vijver. Achter in een tuin ligt het hoogste punt van Baarn: de Eemnesserberg van 21 m. Dit was een uitzichtheuveltje en behoorde ooit tot de tuinen van paleis Soestdijk. Wat verderop ligt op een viersprong de top van de Hoge Eng (17 m). We komen vervolgens langs de watertoren van Baarn, die tot een woning is omgebouwd. Daarna dalen we af en komen in de kern van de stad met een aardige brink. Hier zijn verschillende horecagelegenheden voor een kopje thee of wat anders. We gaan een klein ommetje maken naar het Cantonspark met de schitterende Wintertuin: een grote orangerie. Na we lopen een kort rondje door deze prachtige tuin en dan gaat het verder langs enkele aardige arbeidershuisjes in de richting het spoor. Dat steken we over om weer het Baarnsebos in te gaan. Hier ligt een kleinere vijver en na enkele boslanen zien we iets verder een grote gedenknaald ter nagedachtenis aan de slag van Waterloo. De weg loopt nu recht naar paleis Soestdijk en is een dus echte zichtlijn. Op de hoogtekaart kun je goed zien dat we nu op een laag stuk zijn tussen twee bergruggen. Vroeger was dit een nat en veenachtig gebied. Vanouds liep hier de belangrijke weg van Amsterdam naar Amersfoort en die lag iets hoger dan het omliggende land en zo kon je droge voeten houden. Zo’n weg werd vroeger ook wel dijk genoemd en daarmee is duidelijk waar de dijk van SoestDIJK ligt. Het veen is al lang geleden afgegraven en werd afgevoerd via een klein kanaal: de Praamgracht. Bijna had er een veel breder kanaal gelegen om de stad Utrecht met de Zuiderzee te verbinden, maar dat project is nooit uitgevoerd.
We zijn ondertussen de drukke weg/dijk overgestoken en we gaan omhoog naar onze volgende hug: de Lazarusberg van 21 meter.  Wat verderop staat de watertoren van Soest, die net als die in Baarn is omgebouwd tot een woning. Hij staat op het hoogste punt (20 meter boven NAP) van de volgende berg: de Steenberg. We zijn ondertussen op de Soester Engh beland, dat alle kenmerken van een plateau heeft. Het is een relatieve grote platte berg zonder een echte top. Het eerste stuk van de eng waar we nu nog zijn, is helemaal volgebouwd. Pas wat verderop zijn er landbouwvelden en lijkt het nog op de eng zoals hij er vroeger uitzag. We zijn nu op een hoogte van 18 m gekomen. Hier staat ook een molen: de Windhond. We zien dan al ons laatste hugje van vandaag: de Engherberg. Het is een grafheuvel, die onlangs is gerestaureerd. We verlaten het plateau en dalen over een klein paadje naar het dal beneden.  Het station Soest Zuid is niet ver meer en dat is het eindpunt van deze etappe. Al met al is dit niet de meest spectaculaire etappe van het HUG project, maar toch is hij niet onaardig. En je kunt weer acht huggen in je logboek noteren. Als je alle eerste zes etappes nu hebt gelopen, ben je ongeveer op de helft; d.w.z. 92 van de kleine 200 kilometer met 54 van de 107 huggen. Gefeliciteerd!